Zeytinyağı’nın Saklanması

Zeytinyağı eskiden karanlık depolarda, büyük yağ küplerinde saklanırdı. Pitos denilen bu yağ küpleri orta yerine kadar toprağa gömülürdü. Ticarette zeytinyağı taşınması ise dibi sivri amforalarla yapılırdı. Amforaların dip kısımlarının sivri oluşu taşıma sırasında istifleme kolaylığı içindi.

Günümüzde zeytinyağı yine karanlık depolarda büyük kaplarda saklanmaktadır. Depo ve kapların güneş ışığı almaması gerekir çünkü ışık yağın rengini değiştirir. Zeytinyağı için en uygun kaplar oksitlenmeyen çelik kaplar ve cam şişelerdir. Son yıllarda pazarlamaya sunulan yağlar koyu renk şişelere konulmaktadır. Zeytinyağının depolarda saklandığı kapların ağzı uzun süre açık tutulmamalıdır. Kaplarda hava boşluğu bulunmamalıdır. Zeytinyağı depolarında kokulu bir ortam olmamalıdır çünkü zeytinyağı diğer kokuları içine çeker ve kendine özgü kokusu bozulur.

Depoların sıcaklığı 5°C’nin altında ve 20°C’nin üzerinde olmamalıdır. Yüksek ısıda yağda oksidasyon başlar ve acılaşma olur. Yol kenarlarında ve pazarlarda, açık havada, ışık ve ısı altında, plastik ve cam şişelerde satılan yağlar çoğunlukla okside olmuştur ve sağlığa zararlıdır.